dagelijkse bezigheden
Blijf op de hoogte en volg Henk en Wilma
09 Juni 2017 | Oeganda, Moroto
Dinsdag na de ochtendtraining verder lekker rustig aan gedaan en wat uitgerust. Paul, die Florence ook meehelpt op het project, komt ook even langs. Hij klaagt, net als iedereen hier, dat er zo weinig regen komt. Mensen zijn allemaal druk bezig op het land. Voordat ze kunnen oogsten moet er nog veel meer regen komen. Door de grote droogte zijn de vorige oogsten ook helemaal mislukt. De voedselvrachtwagens van Unicef, die een depot naast ons heeft, rijden de hele dag af en aan.
Jane is er met haar kleine baby en helpt Florence om lekker te koken voor ons. De baby is een groot wonder. Jane heeft een moeilijke zwangerschap gehad, na al meerdere miskramen, dus ze is echt heel gek met dit meisje. In de avond hebben we veel gesproken. Florence vertelt ons over haar moeilijke jeugd en over de oorlog in de tijd van Amin.
Woensdag doen we ook rustig aan en wandelen rond in de omgeving waar Florence nu nog woont en werkt, ze laat haar kantoor zien en de woonhuisjes van meerdere werknemers. We ontmoeten de conciërge, die al veel dingen voor haar heeft gerepareerd en nu met een grasmaaier bezig is. Ze houden het gras hier goed kort en daar zijn wij wel blij mee, want we weten wat er allemaal in kan schuilen.
We gaan ’s avonds uit eten op de binnenplaats van mooie hotel Moroto, waar Florence ons vertelt dat deze gebouwd is in de tijd van Amin. Ze vertelt verhalen die ze heeft meegemaakt in die vreselijke oorlog, waar haar broer in een gevecht is doodgeschoten in de bush en nooit meer terug gevonden. Des te meer is ze blij met de graven die zij heeft achter het ouderlijk huis van haar ouders, oudste zus en diens dochter. Deze liet ze ons van de week zien. Florence heeft heel veel steun aan haar ouders gehad in haar moeizame jeugd.
Zoals het overal in Afrika erg lawaaiig is in restaurants en hotels, is dat hier ook zo. TV staat hard aan, we zitten vlak voor een ruimte waar moslims samenkomen om hun ramadan gebeden te doen en samen te eten. We gaan naar huis, omdat we elkaar niet meer kunnen verstaan en praten daar verder onder de open sterrenhemel.
Donderdagmiddag heeft Florence weer een “auto” en bezoeken we een hout werkplaats, die gerund wordt door een non. Zij maken de deuren en kasten voor ons project. We krijgen een rondleiding door de chaotische werkplaats. De veiligheidsvoorschriften zijn hier ver te zoeken. Daarna gaan we langs bij de beautysalon, die Florence ook runt. Eddy, die daar al jaren werkt, begroet ons hartelijk. Hij heeft op dat moment geen klanten, dus Wilma en Florence laten hun nagels doen. Henk ziet toe en Paul komt ook daar nog even langs.
Florence koopt vlees onderweg en gaat nog even naar de groenteboer, maar vele soorten groenten zijn niet te krijgen vanwege de droogte. Ook haar eigen tuintje is leeg.
Er zijn prachtige, veelbelovende luchten, maar vandaag blijft de regen weer uit.
Jane is er met haar kleine baby en helpt Florence om lekker te koken voor ons. De baby is een groot wonder. Jane heeft een moeilijke zwangerschap gehad, na al meerdere miskramen, dus ze is echt heel gek met dit meisje. In de avond hebben we veel gesproken. Florence vertelt ons over haar moeilijke jeugd en over de oorlog in de tijd van Amin.
Woensdag doen we ook rustig aan en wandelen rond in de omgeving waar Florence nu nog woont en werkt, ze laat haar kantoor zien en de woonhuisjes van meerdere werknemers. We ontmoeten de conciërge, die al veel dingen voor haar heeft gerepareerd en nu met een grasmaaier bezig is. Ze houden het gras hier goed kort en daar zijn wij wel blij mee, want we weten wat er allemaal in kan schuilen.
We gaan ’s avonds uit eten op de binnenplaats van mooie hotel Moroto, waar Florence ons vertelt dat deze gebouwd is in de tijd van Amin. Ze vertelt verhalen die ze heeft meegemaakt in die vreselijke oorlog, waar haar broer in een gevecht is doodgeschoten in de bush en nooit meer terug gevonden. Des te meer is ze blij met de graven die zij heeft achter het ouderlijk huis van haar ouders, oudste zus en diens dochter. Deze liet ze ons van de week zien. Florence heeft heel veel steun aan haar ouders gehad in haar moeizame jeugd.
Zoals het overal in Afrika erg lawaaiig is in restaurants en hotels, is dat hier ook zo. TV staat hard aan, we zitten vlak voor een ruimte waar moslims samenkomen om hun ramadan gebeden te doen en samen te eten. We gaan naar huis, omdat we elkaar niet meer kunnen verstaan en praten daar verder onder de open sterrenhemel.
Donderdagmiddag heeft Florence weer een “auto” en bezoeken we een hout werkplaats, die gerund wordt door een non. Zij maken de deuren en kasten voor ons project. We krijgen een rondleiding door de chaotische werkplaats. De veiligheidsvoorschriften zijn hier ver te zoeken. Daarna gaan we langs bij de beautysalon, die Florence ook runt. Eddy, die daar al jaren werkt, begroet ons hartelijk. Hij heeft op dat moment geen klanten, dus Wilma en Florence laten hun nagels doen. Henk ziet toe en Paul komt ook daar nog even langs.
Florence koopt vlees onderweg en gaat nog even naar de groenteboer, maar vele soorten groenten zijn niet te krijgen vanwege de droogte. Ook haar eigen tuintje is leeg.
Er zijn prachtige, veelbelovende luchten, maar vandaag blijft de regen weer uit.
-
09 Juni 2017 - 14:57
Ineke:
Mooie foto's en mooi verhaal. Wat een geschiedenis in de tijd van Amin, gelukkig is er een keer gekomen in het lot van dit land. Het werk van Florence / AMF bouwt mee aan een prachtige toekomst.
Hartelijke groeten ook aan Eddy
-
09 Juni 2017 - 17:47
Elise:
Wat mooi dat Florence zo open is over haar jeugd.
Fijn dat ze het gras kort houden met al die slangen.
Leuk dat jullie uit eten zijn geweest! -
10 Juni 2017 - 08:51
Marissa:
Wat fijn dat jullie zulke mooie gesprekken met elkaar kunnen hebben.
En wat een super mooie foto's weer!
Liefs -
10 Juni 2017 - 08:52
Marissa:
Met mooie gesprekken bedoel ik persoonlijke gesprekken. De inhoud van de gesprekken was vast minder mooi met alles wat er gebeurd is -
10 Juni 2017 - 22:03
Mariette:
Weer een mooi verslag om te lezen! De ontwikkeling van het project maken jullie zo van dichtbij mee, erg leuk. Hopelijk was die auto voor één dagje; het zag er niet al te best uit...
Fijne tijd samen en een dikke knuffel! -
11 Juni 2017 - 18:39
Astrid:
Wat goed dat Florence praat over de moeilijke periodes in haar leven. Mooi om haar zo te zien en prachtig om met de verhalen mee te genieten wat jullie aan het doen zijn! Lieve knuffel As xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
